Social media voor de vereniging?

Geplaatst op 1 januari 2014

In mijn vrije tijd ben ik webmaster van de website van Pallas’67, een leuke en gezellige atletiekvereniging in Wageningen.

En in die functie heb ik weleens een discussie over de vraag: “moeten wij als vereniging een pagina of een groep op Facebook hebben en dat actief ondersteunen?” Geïnteresseerde Facebookers kunnen dan reageren op de activiteiten van de vereniging. Dat levert extra publiciteit op voor onze vereniging.

Is dat nuttig? Moeten we dat als vereniging doen? Die vraag is naar mijn mening makkelijk te beantwoorden: niet doen! Het hebben van een Facebook pagina is nadelig voor een vereniging. Er zijn opmerkelijk veel argumenten tegen:

Bezoekers van die Facebook pagina of groep zullen minder vaak de ‘gewone’ website van onze vereniging bezoeken, want men leest op Facebook ook al over de verenging. Of men zal vanaf de Facebook pagina een link naar één specifiek artikel op onze website aanklikken en alleen dat ene artikel lezen. Voor onze vereniging is het beter dat men onze eigen website echt bezoekt. Dan ziet men bijvoorbeeld ook de oproepen voor vrijwilligers of het aanmeldformulier om lid te worden; heel belangrijk voor onze vereniging!.

Ook kan men op onze eigen website de advertenties van onze eigen sponsoren zien. Dat is, vanuit ons gezichtspunt, beter dan de advertenties op Facebook. Natuurlijk, de Zuckerbergjes hebben het ook moeilijk en Facebook moet elk kwartaal twee miljard (!) dollar aan reclame inkomsten binnen sleuren, anders gaat de koers omlaag. Maar toch, onze eigen clubkas kan ook wel wat inkomsten gebruiken.
Minder bezoekers op onze eigen site betekent ook dat er minder verhalen en foto’s van wedstrijden worden geplaatst op onze site. Onze site wordt minder interessant, waardoor er nog minder bezoekers komen. De webmasters zullen ook minder tijd gaan besteden aan de site (want ja, voor wie doe je het nog?). Vernieuwingen op de site blijven uit en de site bevat alleen nog maar saaie informatie. Zo krijg je een spiraal naar beneden.
Onze vereniging is met 500 leden gewoon te klein om meerdere internet kanalen in stand te houden en van interessante content te voorzien.
Hoe zorg je ervoor dat alle belangrijke informatie tijdig en correct op Facebook komt? Het is al lastig genoeg om één website echt goed up-to-date te houden.
En als je een verenigingspagina op Facebook hebt, dan zullen er ook leden komen die een verenigingspagina op LinkedIn en Googleplus willen. Een nog grotere fragmentatie van de doelgroep, met alle nadelen van dien.
De inhoud en toonzetting van een Facebook pagina wordt gemaakt door de berichten van de bezoekers: leden, oud-leden en niet-leden. Er is geen verschil tussen echte informatie, geruchten en scheldpartijen. Dat kan het imago van onze vereniging beschadigen.
Een sportvereniging moet zich m.i. niet associëren met een bedrijf dat onzorgvuldig omgaat met de privacy van bezoekers en daarom vaak negatief in het nieuws is. Er zijn vrij veel mensen (dus ook potentiële leden) die echt negatief staan ten opzichte van Facebook.
In verband met de privacy problemen moet je ook erg terughoudend zijn op Facebook met het publiceren van namen en foto’s, zeker als het om jeugdleden gaat. Foto’s kunnen getagd worden en wie weet wat Facebook er nog meer mee gaat doet. Natuurlijk, de webmaster van een verenigingswebsite kan ook in fout gaan, maar die wordt dan wel corrigeerd door de leden of ouders. Het privacy-beleid van Facebook is moeilijker om bij te sturen.
Als de Facebook pagina van onze vereniging succesvol is, dan heb je:
1) een levendige en interessante Facebook pagina, die ongeveer door een derde van onze doelgroep bezocht zou kunnen worden. De rest heeft geen Facebook account of is niet meer actief op Facebook.¹⁾
2) een ‘dode’ verenigingswebsite waar weinig meer op gebeurt en dus weinig bezoekers krijgt.
Netto heb je dus minder bezoekers.
Ook het werven van nieuwe leden gaat moeilijker met een website die weinig uitstraling heeft. “Wat een saaie club, er gebeurt niets!” is dan onbewust de indruk die men krijgt bij een bezoekje aan onze website. Merk op dat het argument “Ja, maar onze Facebook pagina is wel heel interessant” niet helpt bij twee derde van de potentiële leden (want niet actief op Facebook).
Kortom, een succesvolle Facebook pagina werkt nadelig voor de vereniging.

Bestaat Facebook nog over twee jaar? Ook Facebook kan in een negatieve spiraal komen. Als een deel van de bezoekers wegloopt (bv tieners gaan naar Instagram omdat hun ouders nu ook op Facebook zitten, of er treedt gewoon Facebook-moeheid op bij de Facebook veteranen), dan wordt het minder interessant voor de achterblijvers, waardoor die ook weglopen. Facebook verkoopt dan minder advertenties, waardoor de beurskoers instort. Negatief nieuws, waardoor er minder aanwas komt van nieuwe Facebookers en nog meer mensen weggaan.
En dan kan het snel gaan. Denk maar aan MySpace en Hyves.
En als Facebook wegzakt, dan zitten wij als vereniging met 1) een ‘dode’ Facebook pagina en 2) een ‘dode’ verengingswebsite.
We hebben dat eerder meegemaakt. Zo had onze vereniging een bloeiend gastenboek, dat gebruikt werd door leden om berichtjes uit te wisselen. Totdat een lid het beter vond om dat via Hyves te doen. Het gastenboek op de site werd niet meer gebruikt en dus verwijderd. Maar ja, een jaar later kwam Hyves in een negatieve spiraal. Geen gastenboek meer op Hyves en geen gastenboek meer op onze eigen site.

Je kunt het vergelijken met de situatie van een vereniging die ’s woensdags een goed bezochte verenigingsavond heeft in de kantine van het clubhuis. Dit stimuleert het verenigingsgevoel en levert ook nog wat op voor de clubkas.
Nu is er een lid die wekelijks een alternatieve verenigingsavond wil organiseren in een trendy café. Gaat de vereniging daar aan meewerken? Een bordje in de kantine ophangen met een verwijzing naar het trendy café? Zou ik niet doen.

Natuurlijk, als een enthousiast lid van onze vereniging een pagina of groep over onze vereniging wil beginnen op Facebook, Google+, LinkedIn of één van de andere social media, dan kun je dat niet tegenhouden. Maar je moet er in ieder geval niet aan mee merken. Dus bijvoorbeeld geen link op de website en geen verwijzing in het clubblad naar die Facebook pagina.

Ik zou liever zien dat alle tijd en energie die gestopt wordt in het opzetten en up-to-date houden van een Facebook pagina, wordt besteed om onze eigen website nog beter en attractiever te maken. Bijvoorbeeld een plaats inruimen voor reacties van leden en bezoekers (een moderne vorm van het gastenboek dat we met Hyves verloren hebben). Of de site geschikter maken voor bezoekers met smart phones en tablets. Daar hebben we dan blijvend plezier van; voor alle bezoekers.

________

¹⁾ In mijn omgeving (ICT-collega’s, sportverenging) is ongeveer de helft van de mensen actief op Facebook. Dat is natuurlijk ongekend veel. Facebook is heel succesvol. Maar onder tieners neemt het gebruik van Facebook sterk af en ook ouderen zijn veel minder actief op Facebook, hoewel hun aantal wel toeneemt. Dus overall schat ik dat ongeveer één derde van de Nederlanders (boven de 15) echt actief is op Facebook.

Tablets en Smartphones

Geplaatst op 30 september 2012

Het maken van een website met een goede vormgeving is in de loop van de tijd steeds moeilijker geworden. ‘Vroeger’ was alles beter. Toen had iedereen nog een beeldscherm met de verhouding 800 x 600 pixels. Dus daar kon je de vormgeving op richten.

Tegenwoordig moet je rekening houden met een opmerkelijk groot scala van verschillende beeldschermen. Veel nieuwe beeldschermen hebben het ‘breedbeeld’ formaat. Wel handig als als je film wilt kijken op het beeldscherm, maar ontzettend onhandig als de website gebruikt wordt om teksten weer te geven.

Op zo’n breedbeeld formaat kun je dan maar weinig tekstregels weergeven. Bovendien wil je er nog een leuk plaatje boven zetten, en onderaan de pagina ook nog wat informatie over jouw bedrijf of vereniging. Dan hou je nog maar een paar regels over om de echte inhoud weer te geven. En aangezien verreweg de meeste websites teksten weergeven, scrollen we ons tegenwoordig een muis-arm.

Een andere ontwikkeling waar je als website ontwerper tegenwoordig rekening mee moet houden, is het gebruik van smartphones en tablets. Want de website moet ook goed weergegeven worden op dit soort apparaten. Dat zijn dan weer heel andere lengte-breedte verhoudingen en andere lettergroottes. En het beeld moet kunnen kantelen (van horizontaal naar verticaal en andersom).

Eén en dezelfde website moet er op al die verschillende beeldschermen, tablets en smartphones goed uit zien. Dat is erg lastig om te ontwerpen. Je ziet dan ook in de praktijk de meest vreemde effecten. Veel websites zijn nauwelijks leesbaar op een tablet of telefoon. Deze blog werd nog wel redelijk goed weergegeven op een tablet, alleen de rechter kolom paste dan niet meer naast de tekst en werd helemaal onderaan weergegeven.

Daarom ben ik nu overgestapt op het allernieuwste ’thema’ van het onvolprezen WordPress blog systeem: twenty-twelve. Hiermee wordt de blog zowel op gewone beeldschermen als op mobiele apparaten goed weergegeven. Knap werk van de ontwerpers bij WordPress! De vormgeving van het thema zelf vind ik een beetje kaal en de grote wit-ruimte rechts bovenaan vind ik jammer. Maar het belangrijkste is dat al die miljoenen mobiele internetters mijn blog nu goed kunnen lezen.

Zo ziet deze blog er nu uit op verschillende mobiele apparaten. De kleinere telefoons kunnen uiteraard nog steeds maar één kolom weergeven, maar de tablets tonen nu keurig beide kolommen naast elkaar, in een goed leesbaar lettertype.

E-boeken in de aanbieding

Geplaatst op 30 september 2012

Een opmerkelijk goed boek voor een opmerkelijk lage prijs.

Als een e-boek in de ramsj gaat, dan gaat het blijkbaar hard. Zo kun je nu (september 2012) bij bol.com het digitale e-boek “Van 3 naar 10.000.000 vrienden ” van Raymond Spanjar kopen voor het symbolische bedrag van € 0,49 (u leest het goed: negenenveertig cent). Heel opmerkelijk, want het is een geweldig goed boek. Als je het nog niet gelezen hebt: direct kopen en downloaden!

Het leest als een spannend verhaal en is daarnaast ook vaktechnisch interessant (voor ICT-ers). Het gaat over Hyves; hoe de oprichters Hyves binnen een paar jaar tot een geweldig succes hebben gemaakt.

Ik heb zelf nooit op Hyves gezeten. Maar mijn kinderen wel. Die waren op een gegeven moment altijd heel druk met het ‘pimpen van hun hyve’. Het leek wel alsof heel Nederland daar mee bezig was.

Het is echt spannend om te lezen hoe de drie oprichters van Hyves voortdurend veel ballen in de lucht moesten houden:

groeien, groeien, groeien. Want de concurrentie groeit ook erg hard.
voldoende geld binnen halen, om steeds meer computers te kopen om de groei bij te houden en het systeem voldoende snel te houden.
maar toch geen reclame op de site en zeker geen betaald lidmaatschap want dat vinden de bezoekers (waarschijnlijk) niet leuk en gaat dus ten koste van het groeien, groeien, groeien.

De wereld van de social networks is een vreemde business. Hoewel de sites vele miljoenen leden hebben, kan er niet of nauwelijks geld verdiend worden. De eigenaren zien pas geld als de site verkocht wordt. Tot die tijd moeten ze voortdurend met financiers in zee. En altijd de vraag: nu het bedrijf verkopen of wachten tot we nog groter zijn en dus nog meer waard zijn?

Leuk is het verhaal van de viering van het 5 miljoenste lid: de teller op de site werd eerst vertraagd en later weer wat versneld, zodat het 5 miljoenste lid precies op de geplande dag begroet kon worden. Wel zo handig voor het geplande feest!

Ook de verhalen over Wouter Bos en Jan-Peter Balkende zijn het lezen waard.

Zonder meer een aanrader.

UPC Telefoon en internet storing (dag 7)

Geplaatst op 23 februari 2011

Anderhalve maand later…

UPC belde naar aanleiding van mijn brief. Men bood excuses aan en een schadevergoeding (een maand geen internetkosten).

Donderdag. De storing heeft nu al 7 dagen geduurd.

Ondertussen zijn er 2 verschillende monteurs geweest. En sinds vanmiddag zijn er positieve ontwikkelingen. Alles lijkt weer goed te werken.
Tijd om een brief met een klacht naar UPC te sturen. Met kopieën naar de Consumentenbond en organisaties als Kassa.

Zaterdag. Dag 3 zonder internet en telefoon.

Nog een opmerkelijk feit. Toen ik donderdag j.l. de UPC helpdesk belde met mijn mobiel, hoorde ik eerst een opgewekte vrouwenstem, die zei “Dit informatienummer kost 1,32 voor de eerste minuut, en daarna 1,25 € voor de volgende minuten”. Om dan geruststellend af te sluiten met “tot een maximum van € 63,00 per gesprek”.

Dit is opvallend, omdat de UPC Helpdesk slechts 0.10 euro per minuut kost “plus de eventuele kosten voor uw mobiele telefoon”.

Dus Telfort (mijn mobiel provider; prepaid) verdient ook nog eens fors aan mijn ellende. Aangezien ik naar schatting een klein kwartiertje gebeld heb met de met de helpdesk, levert dat Telfort ca € 15,00 op.

Maar ja, je kunt geen kant op. Je moet wel. En dat hebben ze goed door bij Telfort.

Telefoon en internet storing (dag 1)

Opmerkelijke toestanden met de internet- en telefoonaansluiting thuis.

Donderdag 19 februari 2011 heeft UPC ’s morgens vroeg onderhoudswerkzaamheden verricht op de aansluitingen in onze buurt. Vooraf kregen we daarover een keurig briefje: tussen 01:00 uur en 07:00 mogelijk tijdelijk geen internet. Ik was dus gewaarschuwd!

Maar dat ik de hele dag erna ook geen internet (en dus ook geen telefoon) zou hebben, dat had ik niet verwacht. Blijkbaar is UPC niet zo goed in het uittesten van aanpassingen.

De helpdesk was goed bereikbaar, maar kon het probleem niet oplossen. Daarna werd ik gebeld door een technicus die nog wat detail informatie opvroeg over het UPC modem. Maar ook dat leidde niet tot het gewenste resultaat.

Maandag a.s. komt er monteur van UPC langs. Eerder kon niet. Ik zit dan 5 dagen zonder telefoon en internet. Het zal toch niet waar zijn?

Volkskrant niet web-vriendelijk

Geplaatst op 30 december 2010

Komt het nog goed met de Volkskrant? Ik weet het niet. Onlangs (begin december 2010) heb ik een on-line abonnement (web-abonnement) afgesloten op de Volkskrant. Dat was een opmerkelijke belevenis.

Het afsluiten van het abonnement begon als een impulsaankoop. Maar alleen dankzij veel geduld, volharding, creativiteit en een beetje vals spelen ben ik nu eindelijk in staat om dagelijks on-line de Volkskrant te lezen.

Blijkbaar begrijpen ze bij de Volkskrant nog niet goed wat het internet is. En dat is jammer want ze hebben een goed product dat eigenlijk ideaal is om te verkopen via het internet: elke dag weer wat nieuws, geen vervoerskosten, geen opslagkosten en geen voorraad-risico. Bij BOL zijn ze er jaloers op.

En ook de prijs is (€ 23,00 per kwartaal; ca € 0,35 per krant) goed. De on-line abonnementen zouden dus als warme broodjes over de toonbank moeten gaan. Maar merkwaardig genoeg doet de Volkskrant er alles aan om de impuls-koper af te schrikken.

Zoek de “Abonneer je” link

Ik was aan het lezen op de site van de krant, toen ik op een gegeven moment dacht: “ik wil die hele krant kunnen lezen. On-line. Ik neem een abonnement.” Maar waar en hoe? Dat kan niet moeilijk zijn, dacht ik toen nog.

Een bedrijf dat iets wil verkopen, heeft altijd een grote, dikke vette button ‘Koop mij’ prominent en niet te missen op de voorpagina. Maar bij de Volkskrant werkt dat anders.

Na een kwartier intensief zoeken meende ik rechtsboven in een heel klein lettertype de woorden ‘abonneer je’ te kunnen lezen. Direct geprobeerd om daar op te klikken. Na vier missers (ja, het is echt heel klein) was het raak en kwam ik op een pagina waarin in mij kon aanmelden als abonnee.

Invullen totdat je er bij neervalt

De abonneerpagina gevonden. Geweldig! In mijn onschuld dacht ik toen dat het leed bijna geleden was. Tenslotte heb ik al een profiel bij de site van de Volkskrant en ik was zelfs al ingelogd. Dus nog even een digitaal kruisje zetten, en ik kan de hele krant gaan lezen!

Helaas. Waarschijnlijk worden de profielen en de abonnementen door twee verschillende afdelingen bij de Volkskrant beheerd. Die bovendien op verschillende verdiepingen van het hoofdkantoor zitten. En waarschijnlijk hebben de hoofden van die twee afdelingen ruzie met elkaar en willen niets met elkaar te maken hebben.

Dus de potentiële klant moet dan maar weer zijn naam en email-adres invullen. En weer een wachtwoord kiezen. Hetzelfde? Moet dat? Mag dat? Kan dat? Onduidelijk!

Vervolgens wordt mij gevraagd de geboortedatum in te vullen. Waarom is het voor mij als klant belangrijk om de geboortedatum in te voeren? Waarom wil de Volkskrant dat weten? Onduidelijk. Maar goed, het is niet verplicht, dus sla ik het over.

En dan het telefoonnummer. Maar ik wil helemaal niet dat de Volkskrant mij gaat bellen. Als ze mij nodig hebben, dan mogen ze mij mailen. Tenslotte heb ik al twee keer mijn email-adres voor ze ingevuld. Dus zowel de afdeling Profielen als de afdeling Abonnementen beschikt over mijn email-adres.

Dus het telefoonnummer ook maar overslaan. Maar helaas. Dit veld is verplicht. Meestal vul ik dan “geen” in, en dan kun je verder. Maar nee, dat werkt hier niet. Maar ik ben creatief, dus ik probeer allerlei fake-nummers, zoals “0001111111”, maar ook daar trapt het systeem niet in.

De Volkskrant heeft kosten noch moeite gespaard om mij een geldig telefoonnummer te ontfutselen.

Dus dan maar een beetje vals spelen en telefoonnummer 123 4567890 proberen. Dit lukt! Ik ben door naar het volgende level van dit lastige spel. Bij deze trouwens mijn execuses aan aan de ongelukkige bezitter van dit telefoonnummer.

Dan het adres. Ook verplicht. Waarom? Een on-line abonnement hoeft toch niet bezorgd te worden?

3 dagen wachten

Toen ik uiteindelijk het invulformulier af had, kwam de volgende afknapper. Er werd namelijk gemeld dat ik 3 dagen moet wachten, voordat ik eindelijk mijn krant on-line kan gaan lezen. 3 dagen!

Voor de gemiddelde website-bezoeker is 3 seconden al veel! Maar de Volkskrant meldt doodleuk dat je 3 dagen moet wachten voordat het on-line abonnement ingaat.

3 dagen! Ik kon het eerst niet geloven. Over 3 dagen is dat nieuws waarover ik wou gaan lezen al weer helemaal achterhaald en niet interessant meer.

3 dagen! Hoe is het mogelijk! En waarom? Heeft het hoofd van de afdeling Abonnementen ook ruzie met de afdeling Debiteurenadministratie? Welke extra kosten maakt de Volkskrant nou als ze mij direct toegang geven? Geen. Dat is nou juist het mooie van een on-line abonnement. En dus welk risico loopt de Volkskrant? Geen. Maar toch: 3 dagen wachten! Of is het een stukje zelfbescherming? Een soort bezinningsperiode: “weet je het echt wel zeker?”.

Bevestigingsmail: wel mijn adres, geen prijs.

Maar goed, ik ben al zo ver gekomen; nu zet ik ook door. En mijn directe beloning komt dan snel in de vorm van een bevestigingsmail. Maar ook dat is weer een fraai staaltje van ouderwets denken.

In de bevestigingsmail staat waar ik woon en wat mijn telefoonnummer is. Ja duhh, dat wist ik al.

Maar er staat niet in hoe duur het abonnement is. En dat is nou juist voor mij wel van belang, want ik moet straks de afschrijving op mijn rekening controleren. Maar ja, ik ben ook maar een klant.

Nog even een boompje omzagen en 3 kg CO2 produceren

15 december (datum inschrijven was 9 december) ontving ik nog een echte, ouderwetse, originele, papieren brief van de Volkskrant. Via de postbode. Ik wist niet dat het nog bestond. Bovendien mosterd na de maaltijd. We doen zaken via het internet; ik geef mijn gironummer op, ga akkoord met automatische betaling, ik krijg een bevestigingsmail en ik krijg toegang tot de site (over 3 dagen) en ondertussen kan ik kan de krant on-line lezen.

That’s it. Done. Klaar. Maar nee, de Volkskrant zaagt nog eens een boompje om om briefpapier te maken en produceert drie kg CO2 om de papieren brief te naar mij toe te laten vervoeren.

Volledig overbodig!

Tenslotte: problemen met de bezorging melden

Bovendien is die brief verwarrend. Want er zit een machtigingskaart bij, voor automatische betaling. Moet ik die nu invullen? Maar ik heb toch al via de website toestemming gegeven voor automatische incasso. Nou ja, in geval van twijfel niet invullen.

Verder zit er bij de brief nog een kaartje met twee telefoonnummers. De één is voor het melden van problemen met de bezorging van de krant, en de andere is voor het melden van verhuizingen…

Ze snappen het nog niet echt bij de Volkskrant. Jammer, want ze hebben zo’n mooi en goed zo’n goed on-line product. Ik lees nu bijna dagelijks deze krant on-line, en dat bevalt prima.

Draadloos internet in de trein

Geplaatst op 4 april 2010

Maandag 29 maart 2010 viel het volgende opmerkelijke ‘nieuws’ te lezen op de nos-site:

“Vandaag reed de eerste internettrein van de NS tussen Amsterdam-Bijlmer en Leiden. Daarop zaten 200 vaste treinreizigers die probeerden hoe zij gratis kunnen internetten in de trein. De NS is al jaren bezig om dat technisch mogelijk te maken.”

Fijn dat NS-reizigers nu ook eindelijk kunnen internetten in de trein.

Maar dat is zeker geen primeur, zelfs niet in Nederland.

Reizigers die met Connexxion reizen tussen Ede en Amersfoort (Valleilijn) kunnen al sinds een paar jaar gratis draadloos internetten in de trein.

En uit eigen ervaring weet ik dat dit prima functioneert, en dat er veel gebruik van wordt gemaakt.

Dit leidt tot een aantal conclusies:

De NS heeft een goede PR-afdeling.
De media, zoals de NOS, dagbladen en allerlei internet sites, zijn opmerkelijk weinig kritisch. Blijkbaar plaatst men gewoon maar de persberichten die binnen komen. Iets om in het achterhoofd te houden.
Connexion heeft de zaakjes goed op orde. Dat was me trouwens deze winter ook al opgevallen. Ik heb de hele winter bijna dagelijks met Connexion getreind, en ik heb slechts één keer vertraging gehad.

Henk Arendse

Dingen die mij bezig houden

Categoriearchief: Internet