Vakantie

Geplaatst op 11 september 2011

IMGP0353Ook het fenomeen ‘Vakanties’ houdt me bezig. Ik blijf me namelijk verbazen over het enorme belang dat aan vakantiereizen wordt toegekend.

Persoonlijk blijf ik het liefst thuis. Geen haast, geen stress en wel veel confort.
Eindelijk tijd om nu eens dat ene mooie boek te lezen. Op TV prachtige Tour de France etappes bekijken. Tijd om zelf heerlijke fietstochten te maken in ons eigen mooie Gelderland. Een biertje pakken op terras in eigen woonplaats. Rustig in eigen tempo genieten van dingen waar je anders niet aan toe komt.

Vergelijk dat eens met alle ellende die je met vakanties kunt hebben: stress om de vakantie te regelen, ’s morgens om vijf uur opstaan om op tijd op het vliegveld te zijn, uren lang in de file, slechte bedden, ziek worden van het eten, te warm, te koud, te nat te weinig of te veel zon. En achteraf het vervelende gevoel dat je te veel betaald hebt voor een slecht hotel. Het is geen wonder dat veel mensen onbewust opzien tegen de vakantie: “Ben jij al op vakantie geweest, of moet jij nog? Nee, ik moet nog.”

Veel problemen die we in Nederland belangrijk vinden, zouden meteen opgelost zijn als we niet op vakantie zouden gaan. Een half procentje minder koopkracht? Valt in het niet bij de vakantieuitgaven.

Maar goed, niet iedereen denkt daar zo over. Binnen mijn gezin zijn de meningen hierover ook verdeeld (ik vs de rest).Vrouw en kinderen willen tijdens de zomervakantie ver weg in de hitte allerlei moeilijke dingen doen. Bij voorkeur op enge hoogtes.

Daarom gaan we toch regelmatig op vakantie. De afgelopen jaren zijn we naar Zweden, Engeland en Duitsland geweest. En ik moet zeggen, het waren toch ook wel mooie ervaringen. Maar toch, thuisblijven is altijd beter!

 

Ik ga op vakantie en neem mee…

Geplaatst op 14 augustus 2011

IMGP1616Vroeger gingen mijn vrouw en ik op vakantie met de fiets en een tentje. We namen één ding mee dat stroom nodig had: een zaklantaarn die op batterijen werkte. Nu gaat dat anders. We gaan met de auto, slapen in vakantiehuizen en nemen opmerkelijk veel dingen mee die op elektriciteit werken.

We (mijn vrouw, onze 2 tienerdochters en ik) zijn in de zomer van 2011 twee weken naar Engeland gegaan, en we hebben het volgende meegenomen:

  • 4 mobiele telefoons; handig om bijvoorbeeld in een grote stad als Londen contact met elkaar te houden. Dan kan ik gewoon in een pub gaan zitten, terwijl de dames gaan shoppen.
  • 1 mp3 speler;
  • 1 iPod; ontzettend efficiënt: scheelt één mp3 speler en één digitale camera.
  • 2 e-readers; ook heel efficiënt: scheelt heel veel boeken sjouwen.
  • 3 digitale camera’s;
  • 2 stijl-tangen; dit zijn reuze handige apparaten. Als je krullend haar hebt, dan gebruik je dit apparaat om de krullen te verwijderen. En als je geen krullen hebt, dan kun je met dit apparaat krullen maken! Ik kende zo’n ding nog niet, maar het is absoluut onmisbaar voor tienermeisjes.
  • 1 föhn; ook weer onmisbaar voor tienermeisjes.
  • 1 laptop; Facebook kan natuurlijk niet zomaar 2 weken alleen gelaten worden. Bovendien erg handig om toeristische attracties in de omgeving op te zoeken, en kaarten (Google Maps) te bekijken. Volgend jaar misschien toch ook maar een printer meenemen, dan kunnen we routebeschrijvingen afdrukken.
  • 1 Tomtom.

Dat lijkt veel, maar het is minimaal. Zo hebben we de elektrische tandenborstels thuis gelaten.

De Tomtom wordt in de auto opgeladen. Voor de telefoons en camera’s hebben we opladers meegenomen. En voor die opladers hebben we een stekkerdoos mee. En omdat de Engelsen andere stopcontacten hebben dan wij, hebben we ook een ‘verloopstekker’ gekocht en meegenomen. Met dank aan mijn zus die ons hierop attendeerde.

In Nederland kun je die verloopstekkers kopen, maar merkwaardig genoeg passen daar alleen maar die hele smalle, niet geaarde stekkertjes in. Voor geaarde stekkers en ronde niet-geaarde stekkers moet je eerst nog twee blokkerende lipjes in de verloopstekker wegslopen.
Er is blijkbaar toch nog wat standarisatiewerk nodig in de Europese Unie. En dan graag meteen ook even regelen dat ze daar in Engeland rechts gaan rijden.

Nu is bovenstaande opsomming van elektrische apparaten natuurlijk niet voldoende om een vakantie mee door te komen. Het helpt, maar er is meer nodig. We hebben dan ook cottages gehuurd met voldoende apparatuur daarin. Onze eerste cottage had onder andere de volgende spullen:

  • een broodrooster; voor de toast met marmelade, een essentieel voedingselement voor elk engels gezin.
  • ceramische koopplaat; om ’s morgens de eitjes te bakken.
  • een microwave; om de klant en klare maaltijden uit de supermarkt te verwarmen.
  • een koelkast; om die kant en klare maaltijden tijdelijk te bewaren.
  • een diepvrieskast; voor de ijsblokjes.
  • een afwasmachine; je kunt op vakantie toch niet met de hand gaan afwassen.
  • een wasmachine; omdat een tienermeisje ook op vakantie elke dag schone kleren aan moet trekken, is een wasmachine erg handig.
  • een wasdroger; de was buiten drogen lukt niet altijd in Engeland.
  • een radio,
  • een TV met ongeveer 50 verschillende kanalen; anders zou men zich kunnen gaan vervelen.

Dit schijnt wel zo ongeveer de standaard inventaris van een cottage te zijn, want ook de tweede cottage had dit. Bovendien had die tweede cottage ook nog een echt Aga fornuis; zo eentje met 2 ovens. Deze gebruikt volgens de specificaties van de leverancier ongeveer 164 Kwh per week (ca 40 euro per week, ruim 2000 euro op jaarbasis). Maar dan kun je ook een prima eitje bakken.

UPC Telefoon en internet storing (dag 7)

Geplaatst op 23 februari 2011

storing2Anderhalve maand later…

UPC belde naar aanleiding van mijn brief. Men bood excuses aan en een schadevergoeding (een maand geen internetkosten).

Donderdag. De storing heeft nu al 7 dagen geduurd.

Ondertussen zijn er 2 verschillende monteurs geweest. En sinds vanmiddag zijn er positieve ontwikkelingen. Alles lijkt weer goed te werken.
Tijd om een brief met een klacht naar UPC te sturen. Met kopieën naar de Consumentenbond en organisaties als Kassa.

Zaterdag. Dag 3 zonder internet en telefoon.

Nog een opmerkelijk feit. Toen ik donderdag j.l. de UPC helpdesk belde met mijn mobiel, hoorde ik eerst een opgewekte vrouwenstem, die zei “Dit informatienummer kost 1,32  voor de eerste minuut, en daarna 1,25 € voor de volgende minuten”.  Om dan geruststellend af te sluiten met  “tot een maximum van € 63,00 per gesprek”.

Dit is opvallend, omdat de UPC Helpdesk slechts 0.10 euro per minuut kost “plus de eventuele kosten voor uw mobiele telefoon”.

Dus Telfort (mijn mobiel provider; prepaid) verdient ook nog eens fors aan mijn ellende. Aangezien ik naar schatting  een klein kwartiertje gebeld heb met de met de helpdesk, levert dat Telfort ca € 15,00 op.

Maar ja, je kunt geen kant op.  Je moet wel. En dat hebben ze goed door bij Telfort.

Telefoon en internet storing (dag 1)

Opmerkelijke toestanden met de internet- en telefoonaansluiting thuis.

Donderdag  19 februari 2011 heeft UPC ’s morgens vroeg onderhoudswerkzaamheden verricht op de aansluitingen in onze buurt. Vooraf kregen we daarover een keurig briefje: tussen 01:00 uur en 07:00 mogelijk tijdelijk geen internet. Ik was dus gewaarschuwd!

Maar dat ik de hele dag erna ook geen internet (en dus ook geen telefoon) zou hebben, dat had ik niet verwacht.  Blijkbaar is UPC niet zo goed in het uittesten van aanpassingen.

De helpdesk was goed bereikbaar, maar kon het probleem niet oplossen. Daarna werd ik gebeld door een technicus die nog wat detail informatie opvroeg  over het UPC modem. Maar ook dat leidde niet tot het gewenste resultaat.

Maandag a.s. komt er monteur van UPC langs. Eerder kon niet. Ik zit dan 5 dagen zonder telefoon en internet. Het zal toch niet waar zijn?

Volkskrant niet web-vriendelijk

Geplaatst op 30 december 2010

 

volkskrant2Komt het nog goed met de Volkskrant? Ik weet het niet. Onlangs (begin december 2010) heb ik een on-line abonnement (web-abonnement) afgesloten  op de Volkskrant. Dat was een opmerkelijke belevenis.

Het afsluiten van het abonnement begon als een impulsaankoop. Maar alleen dankzij veel geduld, volharding, creativiteit en een beetje vals spelen ben ik nu eindelijk in staat om dagelijks on-line de Volkskrant te lezen.

Blijkbaar begrijpen ze bij de Volkskrant nog niet goed wat het internet is. En dat is jammer want ze hebben een goed product dat eigenlijk ideaal is om te verkopen via het internet: elke dag weer wat nieuws, geen vervoerskosten, geen opslagkosten en geen voorraad-risico. Bij BOL zijn ze er jaloers op.

En ook de prijs is (€ 23,00 per kwartaal; ca € 0,35 per krant) goed. De on-line abonnementen zouden dus als warme broodjes over de toonbank moeten gaan.  Maar merkwaardig genoeg doet de Volkskrant er alles aan om de impuls-koper af te schrikken.

Zoek de “Abonneer je” link

Ik was aan het lezen op de site van de krant, toen ik op een gegeven moment dacht: “ik wil die hele krant kunnen lezen. On-line. Ik neem een abonnement.” Maar waar en hoe? Dat kan niet moeilijk zijn, dacht ik toen nog.

Een bedrijf dat iets wil verkopen, heeft altijd een grote, dikke vette button ‘Koop mij’ prominent en niet te missen op de voorpagina. Maar bij de Volkskrant werkt dat anders.

Na een kwartier intensief zoeken meende ik rechtsboven in een heel klein lettertype de woorden ‘abonneer je’ te kunnen lezen.   Direct geprobeerd om daar op te klikken. Na vier missers (ja, het is echt heel klein) was het raak en kwam ik op een pagina waarin in mij kon aanmelden als abonnee.

Invullen totdat je er bij neervalt

De abonneerpagina gevonden. Geweldig! In mijn onschuld dacht ik toen dat het leed bijna geleden was. Tenslotte heb ik al een profiel bij de site van de Volkskrant en ik was zelfs al ingelogd. Dus nog even een digitaal kruisje zetten, en ik kan de hele krant gaan lezen!

Helaas. Waarschijnlijk worden de profielen en de abonnementen door twee verschillende afdelingen bij de Volkskrant beheerd. Die bovendien op verschillende verdiepingen van het hoofdkantoor zitten. En waarschijnlijk hebben de hoofden van die twee afdelingen ruzie met elkaar en willen niets met elkaar te maken hebben.

Dus de potentiële klant moet dan maar weer zijn naam en email-adres invullen. En weer een wachtwoord kiezen. Hetzelfde? Moet dat? Mag dat? Kan dat? Onduidelijk!

Vervolgens wordt mij gevraagd de geboortedatum in te vullen. Waarom is het voor mij als klant belangrijk om de geboortedatum in te voeren? Waarom wil de Volkskrant dat weten? Onduidelijk. Maar goed, het is niet verplicht, dus sla ik het over.

En dan het telefoonnummer.  Maar ik wil helemaal niet dat de Volkskrant mij gaat bellen. Als ze mij nodig hebben, dan mogen ze mij mailen. Tenslotte heb ik al twee keer mijn email-adres voor ze ingevuld. Dus zowel de afdeling Profielen als de afdeling Abonnementen beschikt over mijn email-adres.

Dus het telefoonnummer ook maar overslaan. Maar helaas. Dit veld is verplicht. Meestal vul ik dan “geen” in, en dan kun je verder. Maar nee, dat werkt hier niet. Maar ik ben creatief, dus ik probeer allerlei fake-nummers,  zoals “0001111111”, maar ook daar trapt het systeem niet in.

De Volkskrant heeft kosten noch moeite gespaard om mij een geldig telefoonnummer te ontfutselen.

Dus dan maar een beetje vals spelen en telefoonnummer 123 4567890 proberen. Dit lukt! Ik ben door naar het volgende level van dit lastige spel. Bij deze trouwens mijn execuses aan aan de ongelukkige bezitter van dit telefoonnummer.

Dan het adres. Ook verplicht. Waarom? Een on-line abonnement hoeft toch niet bezorgd te worden?

3 dagen wachten

Toen ik uiteindelijk het invulformulier af had, kwam de volgende afknapper. Er werd namelijk gemeld dat ik 3 dagen moet wachten, voordat ik eindelijk mijn krant on-line kan gaan lezen. 3 dagen!

Voor de gemiddelde website-bezoeker is 3 seconden al veel!  Maar de Volkskrant meldt doodleuk dat je 3 dagen moet wachten voordat het on-line abonnement ingaat.

3 dagen! Ik kon het eerst niet geloven.  Over 3 dagen is dat nieuws waarover ik wou gaan lezen al weer helemaal achterhaald en niet interessant meer.

3 dagen! Hoe is het mogelijk! En waarom? Heeft het hoofd van de afdeling Abonnementen ook ruzie met de afdeling Debiteurenadministratie? Welke extra kosten maakt de Volkskrant nou als ze mij direct toegang geven? Geen. Dat is nou juist het mooie van een on-line abonnement. En dus welk risico loopt de Volkskrant? Geen. Maar toch: 3 dagen wachten! Of is het een stukje zelfbescherming? Een soort bezinningsperiode: “weet je het echt wel zeker?”.

Bevestigingsmail: wel mijn adres, geen prijs.

Maar goed, ik ben al zo ver gekomen; nu zet ik ook door.  En mijn directe beloning komt dan snel in de vorm van een bevestigingsmail. Maar ook dat is weer een fraai staaltje van ouderwets denken.

In de bevestigingsmail staat waar ik woon en wat mijn telefoonnummer is. Ja duhh, dat wist ik al.

Maar er staat niet in hoe duur het abonnement is. En dat is nou juist voor mij wel van belang, want ik moet straks de afschrijving op mijn rekening controleren. Maar ja, ik ben ook maar een klant.

Nog even een boompje omzagen en 3 kg CO2 produceren

15 december (datum inschrijven was 9 december) ontving ik nog een echte, ouderwetse, originele, papieren brief van de Volkskrant. Via de postbode. Ik wist niet dat het nog bestond. Bovendien mosterd na de maaltijd. We doen zaken via het internet; ik geef mijn gironummer op, ga akkoord met automatische betaling, ik krijg een bevestigingsmail en ik krijg toegang tot de site (over 3 dagen) en ondertussen kan ik kan de krant on-line lezen.

That’s it. Done. Klaar. Maar nee, de Volkskrant zaagt nog eens een boompje om om briefpapier te maken en produceert drie kg CO2 om de papieren brief te naar mij toe te laten vervoeren.

Volledig overbodig!

Tenslotte: problemen met de bezorging melden

Bovendien is die brief verwarrend. Want er zit een machtigingskaart bij, voor automatische betaling. Moet ik die nu invullen? Maar ik heb toch al via de website toestemming gegeven voor automatische incasso. Nou ja, in geval van twijfel niet invullen.

Verder zit er bij de brief nog een kaartje met twee telefoonnummers. De één is voor het melden van problemen met de bezorging van de krant, en de andere is voor het melden van verhuizingen…

Ze snappen het nog niet echt bij de Volkskrant. Jammer, want ze hebben zo’n mooi en goed zo’n goed on-line product. Ik lees nu bijna dagelijks deze krant on-line, en dat bevalt prima.

De BeBook One e-reader

Geplaatst op 29 augustus 2010

Onlangs heb ik de BeBook One e-reader (editie 2010) aangeschaft. Hieronder de eerste ervaringen.

bebook2Om te beginnen: de e-reader voelt iets zwaarder aan dan je zou denken. Maar als je echt gaat wegen, dan blijkt dat wel mee te vallen. Met z’n 225 gram (zonder hoes) weegt hij ongeveer evenveel als een paperback van 450 bladzijden.

En hij is ook even groot als een paperback. Dat betekent dat je op dezelfde manieren kunt lezen als met een echt boek: in de trein, zittend op de bank en liggend in bed. Zelfs lezend in slaap vallen is geen probleem.

Wel is het beeldscherm kleiner dan de bladspiegel van een boek. Dat betekent dat je geen volledige pagina in beeld hebt. Kan wel, maar dan zijn de letters te klein om te lezen. Bovendien heb ik toch een wat groter lettertype nodig (ja, ja, vijftig-plusser). Dus wordt één bladzijde uit het boek verdeeld over 3 pagina’s van de e-reader. Twee gevulde pagina’s plus één pagina met een klein restje.

Dat laatste is niet zo prettig, want de e-reader houdt de oorspronkelijke pagina indeling uit het boek aan. Dus voor elke bladzijde moet je 3 keer een bladzijde omslaan (1 keer vanuit de vorige pagina, 1 keer om de 2 helft te zien en 1 keer om de laatste 2 regels te lezen).

Dit nuanceert ook weer de claim dat je met de e-reader 7000 bladzijden kunt omslaan, voordat de batterij weer opgeladen moet worden. Dat lijkt heel veel. Zeker voldoende voor een vakantie. Maar dat zijn dus “maar” 7000 : 3 = 2333 boek-bladzijden. Ofwel 3 boeken van 770 bladzijden.

Kijk, en dan begint de echt serieuze vakantie-lezer zich toch al weer wat zorgen te maken. Voor alle zekerheid neemt die dan toch ook een laptop mee (dan kan de e-reader opgeladen worden via een usb-kabel). Of toch ook nog maar even een oplader voor de e-reader meenemen. Gewoon in de koffer, naast de opladers van mobiele telefoon, foto-camera, mp3-speler, spel-computer en video-camera.

In ieder geval, in vergelijking met computers gaat een e-reader heel lang mee. Als je één minuut over een bladzijde doet, dan zou je ongeveer 5 x 24 uur non-stop kunnen lezen zonder op te laden. Dat red je niet met een computer.

Het omslaan van een pagina werkt redelijk vlot, maar het zou fijn zijn als het nog wat sneller ging. Het is net iets te traag. Bovendien wordt de pagina heel even helemaal zwart. Dat leidt ook af.

De letters van de BeBook One zijn haarscherp. Heel plezierig leesbaar. Dat is ook één van redenen waarom ik voor een BeBook heb gekozen. Hoe lichter het is, hoe beter de leesbaarheid. In tegenstelling tot computers en iPads, kun je met de BeBook One e-reader buiten in het zonlicht heel goed lezen.

De leesbaarheid van de teksten is dus heel goed, maar bij de weergave van de teksten zijn wel een paar belangrijke kanttekeningen te plaatsen. Lastig is bijvoorbeeld dat het einde van de regel niet altijd weergegeven wordt door de BeBook.

Een voorbeeld. In het originele boek staat:

“Hoe laat gaat de trein?” vroeg hij.
“Om half vijf”.
“En hoe laat gaat de volgende?”
“Er is geen volgende. Er gaat er maar één per dag”

Dat wordt dan op de e-reader weergegeven als:

“Hoe laat gaat de trein?” vroeg hij. “Om half vijf”. “En hoe laat gaat de volgende?” “Er is geen volgende. Er gaat er maar één per dag”

En dat leest niet prettig. Nu kan dit ook aan het boek liggen en niet aan de e-reader. Iets om verder uit te zoeken.

De BeBook One is niet het nieuwste model BeBook. Er is een nieuwe, de BeBook Neo. Ik heb toch voor het oudere model gekozen, om twee redenen:
– de BeBook One kan ook Word documenten lezen; de Neo niet
– de BeBook Neo heeft een “stylus” (een soort pennetje) nodig, om het aanraak-scherm te bedienen. Dat lijkt me een nadeel, want dat pennetje gaat natuurlijk kwijt.

Het lezen van Word documenten lukt inderdaad meestal wel met de BeBook One. De meeste Word documenten kon ik openen, maar niet allemaal. Tabellen en figuren worden verrassend goed weergegeven. Maar de mogelijkheid om de letters te kunnen vergroten is beperkt.

Ook technische boeken en handleidingen, waarin veel diagrammen, schema’s en verschillende lettertypes staan, zijn niet goed te lezen met deze e-reader. De weergave is niet goed of de mogelijkheid om te vergroten is onvoldoende.

Ook de mogelijkheid om te bladeren en te zoeken is beperkt en moeizaam. Je kunt een paar “bookmarks” (= boekenleggers) in het boek aangeven, en je kunt ook het boek altijd weer openen op de plaats waar je het laatst gebleven bent. Veel meer zit er in de praktijk niet in.
Juist bij technische boeken wil je vaak snel en makkelijk door het boek heen en terug bladeren en zoeken op bepaalde termen. Daarvoor is de BeBook One niet geschikt.

De handleiding van de BeBook One is nogal mager. Zo lukte het in het begin niet om gekochte pdf-boeken weer te geven. Na lang proberen kwam ik er achter dat er twee manieren zijn om pdf-boeken te lezen: XPDF en Adobe PDF. En voor gekochte boeken moet je Adobe PDF instellen op de reader, anders werkt het niet. Dat soort dingen staat niet in de handleiding.

Ten opzicht van lezen met de computer heeft de e-reader een paar hele sterke pluspunten:
– kleiner, dus makkelijker in trein, op de bank, etc.
– gaat veel langer mee zonder op te laden,
– veel beter leesbaar buiten en in zonlicht.

Wel moet men bedenken dat een e-reader in vergelijking met computers en iPads erg primitief is: geen kleur, een heel klein beeldscherm, de weergave van de documenten is minder dan je gewend bent, er zijn minder mogelijkheden om te vergroten en het zoeken in teksten is veel omslachtiger.

Kortom, de BeBook One e-reader is goed geschikt om teksten te lezen. En dat kun je overal doen: binnen en buiten. Ook in het zonlicht heeft de BeBook een hele goede weergave. En dat kun je heel lang doen, zonder op te laden. Voor het lezen van boeken of documenten met schema’s en diagrammen is de e-reader niet geschikt.

Beschikbaarheid en prijzen van digitale boeken

Geplaatst op 28 augustus 2010

Digitale boeken (e-books) en e-readers zijn bezig aan een opmerkelijke opmars. Onlangs lanceerde Amazone het bericht dat de verkoop van e-books de verkoop van hard-covers al overtrof.

Over the past month (june 2010), for every 100 hardcover books Amazon.com has sold, it has sold 180 Kindle books.

Nu lijkt dat spannender dan het is. Hard-covers zijn de dure versies van boeken met de harde omslagen. Die worden niet zo veel verkocht. De omzet in aantallen van paperbacks (zachte omslag) is altijd veel groter. Maar toch.

Zelf heb ik onlangs (augustus 2010) even gekeken naar de beschikbaarheid van e-books op bol.com. Als voorbeeld heb ik de boeken van auteur Harlan Coben genomen.

bebookHiervan waren 11 verschillende titels aanwezig als paperback (Nederlandse versie), hoewel deze niet allemaal leverbaar waren. Sommigen waren als in het geheel niet leverbaar; een paar titels waren alleen leverbaar als 2ehands boek.

Opmerkelijk genoeg waren wel alle titels van deze auteur beschikbaar als e-book. Ik neem dan aan dat ze ook allen leverbaar waren. Dat is namelijk één van de voordelen van e-books: ze zijn nooit op.

Men zou denken dat e-books een fors stuk goedkoper zouden zijn dan de papieren versie. Er zijn immers geen drukkosten, geen transportkosten (van drukkerij naar centraal boekenhuis naar boekenwinkel, en eventueel de retouren uit de winkel) en geen voorraadkosten. Ook is er geen voorraadrisico.

Maar dat prijsvoordeel valt toch een beetje tegen. Op bol.com zie ik dat E-books meestal slechts een paar euro goedkoper zijn dan de paperback versie (bv € 16,00 ipv € 18,00). En verder betaal je geen verzendkosten. De verzend kosten zijn ca € 2,00 per bestelling. Bij de boekhandel betaal je uiteraard ook geen verzendkosten, maar daar is het boek vaak weer een paar euro’s duurder.

Dus netto is betaal je voor een e-book momenteel ca. € 4.00 minder dan voor de papieren paperback versie.

Anders wordt het als je de “klassieken” wilt lezen. Dat zijn over het algemeen boeken die voor 1940 zijn geschreven. Na 70 jaar verloopt het auteursrecht. En die “klassiekers” zijn nu vaak gratis te downloaden van internet.

Verder zijn er veel leerboeken en vaktechnische boeken beschikbaar als e-book; vaak in pdf-formaat. En dan is de prijs laag. Maar omdat in deze boeken veel schema’s en tekeningen staan, zijn die boeken echt niet geschikt om met een e-reader te lezen.

Kortom, de ontwikkelingen gaan snel.  Men mag verwachten dat binnenkort nieuwe boeken vrijwel allemaal als digitaal boek beschikbaar worden gemaakt. De prijzen zijn nu nog relatief hoog, maar wel lager dan de goedkoopste papieren versie. Klassiekers zijn gratis. Boeken met veel schema’s en diagrammen zijn voorlopig nog niet geschikt voor e-readers.

Draadloos internet in de trein

Geplaatst op 4 april 2010

Maandag 29 maart 2010 viel het volgende opmerkelijke ‘nieuws’ te lezen op de nos-site:

trein

“Vandaag reed de eerste internettrein van de NS tussen Amsterdam-Bijlmer en Leiden. Daarop zaten 200 vaste treinreizigers die probeerden hoe zij gratis kunnen internetten in de trein. De NS is al jaren bezig om dat technisch mogelijk te maken.”

Fijn dat NS-reizigers nu ook eindelijk kunnen internetten in de trein.

Maar dat is zeker geen primeur, zelfs niet in Nederland.

Reizigers die met Connexxion reizen tussen Ede en Amersfoort (Valleilijn) kunnen al sinds een paar jaar gratis draadloos internetten in de trein.

En uit eigen ervaring weet ik dat dit prima functioneert, en dat er veel gebruik van wordt gemaakt.

Dit leidt tot een aantal conclusies:

  1. De NS heeft een goede PR-afdeling.
  2. De media, zoals de NOS, dagbladen en allerlei internet sites, zijn opmerkelijk weinig kritisch. Blijkbaar plaatst men gewoon maar de persberichten die binnen komen. Iets om in het achterhoofd te houden.
  3. Connexion heeft de zaakjes goed op orde. Dat was me trouwens deze winter ook al opgevallen. Ik heb de hele winter bijna dagelijks met Connexion getreind, en ik heb slechts één keer vertraging gehad.

Gratis nieuws

Geplaatst op 20 februari 2010

Ik vind het opmerkelijk dat dagbladen en weekbladen zoveel gratis nieuws weggeven op internet. Ze putten zich uit in het maken van sites met gratis nieuws. Bijvoorbeeld de Volkskrant en Elsevier. Prima nieuws, goede blogs en mooie sites.

krantenZelf lees ik vaak via Google Nieuws het nieuws op verschillende gratis kranten sites. En dan merk ik de volgende morgen dat ik het nieuws in mijn papieren krant eigenlijk al gelezen heb. Daar staan dan letterlijk dezelfde artikelen die ik de avond ervoor op internet gratis gelezen heb.

Even rekenen. Een jaarabonnement op een krant kost ca € 280 per jaar. Niet echt duur, want er moet ook veel voor gedaan worden: bomen kappen, papier maken, nieuws verzamelen, artikelen schrijven, krant drukken en bezorgen. Niet duur dus, maar toch wel een bedrag waar je als consument over na denkt. En als je dan het nieuws gratis kunt krijgen….

Een digitaal abonnement is al een stuk beter: ca. € 75 / jaar. Ongeveer € 1,50 per week; 25 cent per dag. Je ziet dan de krant per pagina, zoals die er op papier uitziet. En dan kun je per artikel inzoomen. Voelt nog een beetje primitief aan, maar het is werkbaar. Blijft de vraag: hoeveel extra informatie bevat dit ten opzichte van de gratis on-line krant? En vooral: hoeveel lees ik dan van die extra informatie? Weinig!

Ik blijf het opmerkelijk vinden dat kranten zoveel van hun werk gratis weggeven. Zit er een goed bedrijfsmodel achter al dat gratis nieuws? Natuurlijk, er staan ook een paar advertenties op de krantensite. Maar ik kan me niet voorstellen dat dat veel oplevert. En de meeste kranten hebben ook een webshop, waar ze bijvoorbeeld boeken en DVD’s verkopen. Maar zou dat nou veel opleveren?

Onderzoek geeft aan dat lezers weinig op advertenties reageren en ook weinig bereidheid tonen om te betalen voor nieuws. Slecht nieuws voor de kranten! Maar toch, je product zomaar voor niets weg geven? Zou ik niet doen.

Zorg voor een goede kwaliteit van het nieuws en de achtergronden, en laat de klant er gewoon voor betalen. Dan gaat ook de beleving van de kwaliteit omhoog. Als het gratis is, dan kan het niet veel zijn, zo denkt men vaak. En andersom: als je ergens voor betaald, dan moet het wel goed zijn. En ook de opkomst van de e-readers, bv Kindle, iPad, BeBook en Sony Reader, zou de acceptatie van betaald nieuws kunnen stimuleren.

En tenslotte nog een suggestie: zorg dan ook voor een combi on-line abonnement. Zo dat de klant het nieuws zowel in de Telegraaf, het NRC en de Volkskrant kan lezen.

Nederland Duurzaam?

Geplaatst op 6 februari 2010

De ontwikkelingen op het gebied van alternatieve energie lijken hard te gaan. Elektriciteit uit wind, zon en getijdenstroom; warmte uit de aarde en brandstof gemaakt van algen. Bijzonder interessant en veelbelovend! Het lijkt nog maar een kwestie van tijd, en Nederland voorziet in zijn eigen energiebehoefte, geheel met duurzame energie.

zonnecellen001Totdat er echt gerekend wordt. Dan blijkt dat er draconische maatregelen nodig zijn om Nederland écht duurzaam te maken. Zoals indammen van de Waddenzee, een derde van de kustwateren volzetten met windmolens en een vijfde van het land met zonnepanelen en nog veel meer. Dit blijkt uit berekeningen van techniekjournalist Jos Wassink. Die berekeningen zijn gebaseerd op het werk van David J.C. Mackay: Sustainable Energy – without the hot air.

Goed dat we ook nog wat aardgas hebben!